Bruksizmem określa się patologiczne tarcie zębami żuchwy o zęby szczęki. Tę przypadłość zalicza się do grupy zaburzeń, które występują lub nasilają się w trakcie snu, przed zaśnięciem lub podczas wybudzania się. Bruksizm jest także traktowany jako choroba czy zaburzenie układu ruchu narządu żucia.

Z tą przypadłością w największym stopniu zmagają się osoby w wieku od 25. do 45. roku życia. Należy jednak pamiętać, że bruksizm jest zaburzeniem diagnozowanym również u dzieci.

Często pierwszym symptomem bruksizmu są uporczywe bóle głowy, twarzy lub uczucie ciągłego szumu i dyskomfortu w uszach, a także nadwrażliwość zębów. Dochodzi do ścierania powierzchni zębów, ich rozchwiania, a także pękania szkliwa. Podczas ataku bruksizmu zaciskamy szczęki nawet 10 razy silniej niż wtedy, gdy gryziemy coś twardego, dlatego zdarza się, że zęby po prostu się łamią. Bruksizm wpływa negatywnie na cały organizm, a nieleczony, prowadzi do groźnych powikłań. Napięcie mięśniowe z czasem przenosi się z mięśni twarzy na kręgosłup, a bolesne dolegliwości obejmują kolejne obszary.